Μια μέρα πιάνω κουβέντα με ένα φίλο ζαχαροπλάστη σχετικά με τη μουσική και διάφορους τραγουδιστές και σχετικά με την προσωπικότητα του καθενός. Μου λέει "εγώ για τον μόνο που μπορώ να σου πω είναι για τον Στέλιο που έχω γνωρίσει". Τον ρώτησα που τον έχει συναντήσει και μου διηγήθηκε λοιπόν την παρακάτω μικρή ιστορία που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.
"Τη δεκαετία του 80 δούλευα σε ένα ζαχαροπλαστεία στη λεωφόρο Ηρακλείου. Για κάποιο λόγο που δεν γνωρίζω, ο Στέλιος πέρναγε από την περιοχή και που και που έμπαινε στο κατάστημα για να αγοράσει γλυκά. Ήταν όμως κάποιες στιγμές που ήθελε να φάει μία πάστα μόνο. Ο τρόπος που την έτρωγε μου έκανε πραγματικά εντύπωση. Ήθελε πάντα να την τρώει σε λαδόχαρτο και καθισμένος σε ένα πεζουλάκι που υπήρχε έξω από το κατάστημα. Μόνος του εκεί στη γωνία. Απόμακρος."
Ποιος; Ολόκληρος Στέλιος Καζαντζίδης. Το ίνδαλμα των Ελλήνων. Ο άνθρωπος που λάτρευε όλος ο Ελληνισμός. Εκεί σε μία γωνιά με το πλαστικό κουταλάκι και το λαδόχαρτο. Αυτός είναι ο Στέλιος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου