Βρε σαν τα χιόνια

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης
Έτος: 1957

Βρε σαν τα χιόνια βρε πόσα χρόνια
είχες χαθεί απ’ την παλιά μας γειτονιά
σε καρτερούσα και σε ζητούσα
για να σε βρω είχα χαλάσει το ντουνιά.

Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.

Σαν σε κοιτάζω αναστενάζω
και ζωντανεύει η αγάπη η παλιά
κι αν το θελήσεις για να γυρίσεις
σε περιμένω μ’ ανοιχτή την αγκαλιά.

Τη γειτονιά μας ξέχασες
τα παιδικά μας χρόνια
θυμάσαι τότε μ’ άφησες
χωρίς καμιά συμπόνια
και τώρα ξαναγύρισες
στο πατρικό σου σπίτι
όπως γυρίζει στη φωλιά
ένα μικρό σπουργίτι.

Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης



Στο κατώφλι ένα γράμμα πεταμένο
και στην πόρτα κρεμασμένα τα κλειδιά
έτσι βρήκα σκοτεινό και ρημαγμένο
το φτωχό μας το σπιτάκι μια βραδιά.

Έφυγες και πού μ’ αφήνεις;
Ένα σπίτι πώς το κλείνεις;

Στη μικρή μας καμαρούλα μόλις μπήκα,
βλέπω άδειο το κρεβάτι κι ορφανό
και τη βέρα στο προσκέφαλό σου βρήκα.
Ποιος σε πήρε, πού να πήγες και πονώ;

Έφυγες και πού μ’ αφήνεις;
Ένα σπίτι πώς το κλείνεις;

Με το κλάμα συντροφιά θα ξενυχτήσω
νοσταλγώντας μια φευγάτη αγκαλιά.
Το πρωί με τι κουράγιο να ξυπνήσω,
με τι όρεξη να πάω στη δουλειά;

Έφυγες και πού μ’ αφήνεις;
Ένα σπίτι πώς το κλείνεις;

Στο άδειο Προσκεφάλι

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μπάμπης Δαλιάνης


Στο άδειο προσκεφάλι,
στο σπίτι τ’ ορφανό,
σαν γέρνω το κεφάλι,
γλυκιά μου αγάπη, για σένα πονώ.

Κλαίω και πονώ για το δικό σου χωρισμό,
χρόνια καρτερώ και λαχταρώ το γυρισμό.

Και μια φωτογραφία
που είμαστ’ αγκαλιά
τη βλέπω και δακρύζω
και την γεμίζω με χίλια φιλιά.

Κλαίω και πονώ για το δικό σου χωρισμό,
χρόνια καρτερώ και λαχταρώ το γυρισμό.

Όλα μάταια, όλα ψεύτικα

Στίχοι: Στέλιος Καζαντζίδης
Μουσική: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Έτος: 1960

Σε τούτον τον παλιοντουνιά
καλό μην περιμένεις.
Εδώ δε σε ρωτά κανείς, άνθρωπε,
αν ζεις ή αν πεθαίνεις.

Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.
Γλεντήστε τα, τα λίγα
τα ψεύτικα μας χρόνια.
Μέσα στη γη θα μπούμε
και πλούσιοι και φτωχοί.

Χάλασε ο κόσμος, χάλασε,
φιλότιμο δεν έχει.
Μόνον η μάνα σ’ αγαπά και σε πονά,
η μάνα σε προσέχει.

Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.
Γλεντήστε τα, τα λίγα
τα ψεύτικα μας χρόνια.
Μέσα στη γη θα μπούμε
και πλούσιοι και φτωχοί.

Και την γυναίκα που αγαπάς
και είν’ ο άνθρωπός σου
κι αυτή στις δύσκολες στιγμές θα σ’ αρνηθεί,
θα φύγει απ’ το πλευρό σου.

Γιατί να μην υπάρχει αγάπη και συμπόνια;
Μία κακία μένει στη μάταια ζωή.

Μια Καινούργια Κοινωνία

Στίχοι:  Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης
          

Μια καινούργια κοινωνία θε να χτίσω
κι απ’ τον κόσμο φτώχεια κι άδικο να σβήσω
δίχως δάκρυ δίχως βάσανα και μίση
η ανθρώπινη η πλάση πια να ζήσει

Μια καινούργια κοινωνία
κοινωνία θε να κάνω
της φτωχολογιάς τον πόνο
αχ τον πόνο να γλυκάνω

Όλοι οι άνθρωποι να γίνουμε πια φίλοι
και να ζούμε με χαμόγελα στα χείλη
και τον ήλιο π’ ανατέλλει κάθε μέρα
να τον χαίρεται ο κόσμος πέρα ως πέρα

Μια καινούργια κοινωνία
κοινωνία θε να κάνω
της φτωχολογιάς τον πόνο
αχ τον πόνο να γλυκάνω

Κανείς δεν ήρθε να με δει

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Κώστας Λαβίδας
Έτος: 1953


Το ξέρω καταστράφηκα
απ’ το φιλότιμο μου
και τώρα κλαίω μοναχός
με το παράπονό μου

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Χαράμισα το μέλλον μου
τα νιάτα την ζωή μου
μια άπονη σκληρή καρδιά
ήταν καταστροφή μου

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Απελπισμένος περπατώ
και η καρδία στενάζει
και το φτωχό μου το κορμί
το τρώει το μαράζι

Σε τούτη την καταστροφή
κανείς δεν ήρθε να με δει
δυο λόγια να μου πει

Το κλάμα της πενιάς

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης


Τα βάσανά μου ένα τραγούδι θα τα κάνω
για να τ’ ακούς εσύ και όλος ο ντουνιάς,
κι όταν στα χέρια το μπουζούκι μου θα πιάνω
θ’ αναστενάζεις απ’ το κλάμα της πενιάς,
κι όταν στα χέρια το μπουζούκι μου θα πιάνω
θ’ αναστενάζεις απ’ το κλάμα της πενιάς.

Με το μπουζούκι μου τον πόνο μου θα λέω
στα παραθύρια σου μπροστά κάθε βραδιά,
θα τραγουδώ, θα με ακούς να σιγοκλαίω
και θα ξυπνάς με ραγισμένη την καρδιά,
θα τραγουδώ, θα με ακούς να σιγοκλαίω
και θα ξυπνάς με ραγισμένη την καρδιά.

Αυτά που μου `κανες κι αυτά που `χω περάσει
αν ήταν άλλος θα σε είχε εκδικηθεί,
μα η καρδιά μου δεν μπορεί να σε δικάσει
όπως με δίκασες εσύ μες στη ζωή,
μα η καρδιά μου δεν μπορεί να σε δικάσει
όπως με δίκασες εσύ μες στη ζωή.

Κοινωνία Ένοχη

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Κοινωνία ένοχη παλιοκοινωνία
είσαι σκάρτη και άπονη και σε κατηγορώ
μες στην αδικία σου και μες στην τυραννία
κοινωνία ένοχη να ζήσω δεν μπορώ

Κοινωνία ένοχη εσύ μου `χεις γκρεμίσει
όλα μου τα όνειρα σε τούτη τη ζωή
κι απ’ την αγάπη μου εσύ μ’ έχεις χωρίσει
και άδικα με τυραννάς βράδυ και πρωί

Κοινωνία αχάριστη δε θα αντέχω άλλο
σ’ το `χω πει πολλές φορές και θα σ’ το ξαναπώ
έχω ένα παράπονο παράπονο μεγάλο
πως το δίκιο μου ποτέ δεν πρόκειται να βρω

Το άδικο δεν ευλογείται

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης

Τι όμορφη που θα `σουνα βρε παλιοκοινωνία
αν έλειπε το άδικο και η αχαριστία.

Αν έλειπε το άδικο και η συκοφαντία
τι όμορφη που θα `σουνα βρε παλιοκοινωνία.

Σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία
μ’ αχαριστία πλήρωσες την κάθε μου θυσία.

Το πιο μεγάλο έγκλημα είν’ η αχαριστία,
σε γνώρισα, σε γνώρισα βρε παλιοκοινωνία.

Το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται
και όμως μ’ αδικήσατε και με κατηγορείτε.

Απ’ το Θεό, απ’ το Θεό μια μέρα θα το βρειτε,
το άδικο, το άδικο, ποτέ δεν ευλογείται.

Τα καλά παιδιά

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα
μέσα στο παλιοντουνιά
να τα δέρνει απονιά
και να ζουν κατατρεγμένα.

Τα καλά παιδιά είναι καταδικασμένα,
είναι καταδικασμένα.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες
οι καρδιές που αγαπούν
πάντα στη ζωή πονούν
γιατί βγαίνουν γελασμένες.

Οι καλές καρδιές είναι πάντα πληγωμένες,
είναι πάντα πληγωμένες.

Τα καλά παιδιά αχ βρε παλιοκοινωνία
έχουνε αισθήματα
κι όμως τα `χεις θύματα
και τα δέρνει η αγωνία.

Τα καλά παιδιά
ζούνε πάντα μ’ αγωνία.

Μια μέρα πριν πεθάνω

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Μανώλης Χιώτης

Αχ, αν ήξερα ποια μέρα θα πεθάνω
βρε μπαμπέση και αχάριστε ντουνιά
αχ, αν ήξερα το πότε θα πεθάνω
μια μεγάλη θα σου έκανα ζημιά.

Μια μέρα πριν πεθάνω
ζημιές πολλές θα κάνω.

Αχ, αν ήξερα πια μέρα θα πεθάνω
βρε γυναίκα εγωίστρια, κακιά
θα ερχόμουνα την τελευταία νύχτα
να σου βάλω μες στο σπίτι σου φωτιά.

Μια μέρα πριν πεθάνω
ζημιές πολλές θα κάνω.

Έχει γούστο να πιστέψατε τι είπα
και στο τέλος να με πείτε και τρελό
ούτε έκανα κακό, ούτε θα κάνω
είμαι μάλαμα παιδάκι και καλό.

Που είσαι μάνα να με δεις

Μουσική: Τ. Λαβίδας
Στίχοι: Χρ. Κολοκοτρώνης
Έτος: 1955

Που είσαι μάνα να με δεις

να κλάψει η καρδιά σου,

μου έχουν ρίξει άδικο

και ζω σαν τον κατάδικο

μανούλα μου μακριά σου.

Που είσαι μάνα να με δεις

να κλάψεις να με λυπηθείς.

Ο κόσμος με κατηγορεί

δεν ξέρω τι να κάνω,

το δίκιο μου αν δεν το βρω

μ' ένα παράπονο πικρό

μια μέρα θα πεθάνω

Που είσαι μάνα να με δεις

να κλάψεις να με λυπηθείς

Που είσαι μάνα μου γλυκιά

αχ να 'σουνα κοντά μου,

αυτή τη θλιβερή βραδιά

να μου ΄δινες παρηγοριά

στα μαύρα βάσανα μου.

Που είσαι μάνα να με δεις

να κλάψεις να με λυπηθείς

Νόμιζα πως ήταν φίλοι

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλός
Μουσική: Στέλιος Καζαντζίδης

Έτος: 1966

Απ’ τους φίλους π’ αγαπούσα
δεν το φανταζόμουνα
πως μια μέρα θα πονούσα
και θα προδωνόμουνα.

Νόμιζα πως ήταν φίλοι
κι όμως με προδώσανε
την καρδιά μου και τα χείλη
μου τα φαρμακώσανε.

Για τους φίλους έχω δώσει
τη μπουκιά απ’ το στόμα μου
και τα ρούχα μου ακόμα
τα `βγαλα απ’ το σώμα μου.

Νόμιζα πως ήταν φίλοι
κι όμως με προδώσανε
την καρδιά μου και τα χείλη
μου τα φαρμακώσανε.

Όταν έχεις τέτοιους φίλους
τι τους θέλεις τους εχθρούς;
Ο Θεός να σε φυλάει
από φίλους σαν κι αυτούς.

Φεύγω μανούλα μου γλυκειά

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης, Θεσσαλός
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης

Φεύγω μανούλα μου γλυκιά,
φεύγω και πάω στα ξένα,
μα όσο ζω θα νοσταλγώ
μανούλα μου εσένα.

Ψηλά βουνά και θάλασσες
πλατιές θα μας χωρίζουν
την ξένη γη τα μάτια μου
με δάκρυα θα ποτίζουν.

Φεύγω αγάπη μου γλυκιά,
για πάντα θα σε χάσω
μα τη ζωή που ζήσαμε
ποτέ δε θα ξεχάσω.

Ψηλά βουνά και θάλασσες
πλατιές θα μας χωρίζουν
την ξένη γη τα μάτια μου
με δάκρυα θα ποτίζουν.

Φεύγω μανούλα μου γλυκιά,
έτσι ήτανε γραμμένο
το φτωχικό σπιτάκι μας
να μείνει ρημαγμένο.

Όλα εδώ πληρώνονται

Στίχοι: Χρήστος Κολοκοτρώνης
Μουσική: Γεράσιμος Κλουβάτος


Όλα εδώ πληρώνονται

εδώ, σ’ αυτή τη σφαίρα
και το καλό και τ’ άδικο
θα πληρωθεί μια μέρα.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται
μα γραφτό είναι να πεθαίνει,
και σ’ αυτό τον ψεύτη κόσμο
μια κακία μένει.

Από του κόσμου την οργή
είμαι κατατρεγμένος,
κι απ’ τ’ άδικα τα στόματα
είμαι αδικημένος.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται
μα γραφτό είναι να πεθαίνει,
και σ’ αυτό τον ψεύτη κόσμο
μια κακία μένει.

Όσοι μου κάνανε ζημιές
δεν πείραξα κανέναν,
όλοι εδώ πληρώθηκαν,
τους είδα έναν έναν.

Κάθε άνθρωπος γεννιέται
μα γραφτό είναι να πεθαίνει,
και σ’ αυτό τον ψεύτη κόσμο
μια κακία μένει.