Πάψε να ρωτάς

Στίχοι:  Ατραΐδης
Μουσική: Καζαντζίδης, Βασιλόπουλος
       

Πάψε να ρωτάς, πάψε να ρωτάς
Ό,τι υπήρχε μεταξύ μας
Μην το συζητάς

Άγνωστος για σένα
Πες πως είμαι πια
Και τα περασμένα
Ρίξ’ τα στη φωτιά

Πείσε την καρδιά σου
Να μ’ απαρνηθείς
Κι αν βρεθώ μπροστά σου
Να μη συγκινηθείς

Πάψε να ρωτάς
Η πορεία της αγάπης
Άλλαξε για μας

Πάψε να ρωτάς, πάψε να ρωτάς
Απ’ την ξεχασμένη στάχτη
Φλόγα μη ζητάς

Ποιος από τους δυο μας
Φταίει πιο πολύ
Κι αν το ομολογούμε
Δε μας ωφελεί

Όσο κι αν σου φταίω
Όσο κι αν μου φταις
Θέλημα της μοίρας
Γκρέμισε το χτες













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Λασπωμένα Όνειρα

 
 
Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας

Σε καλντερίμια σκοτεινά
Που κλαιν τ’ ανεμοβρόχια
Εκεί μου είπαν κατάντησες
Εσύ που δεν νταγιάντησες
Λίγο καιρό τη φτώχεια

Και μου ’ριξες τα όνειρα
Στου δρόμου τα λασπόνερα

Στο τζάκι της αγάπης μας
Σκάλισε πριν να σβήσω
Κι αν βρεις μια σπίθα μόνο μια
Να καίει για μένα στη γωνιά
Πάρε τον δρόμο πίσω













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Θα ξανατραγουδήσω

Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Θόδωρος Δερβενιώτης


Ορκίστηκα σ’ ό,τι αγαπώ
Τραγούδι να μην ξαναπώ
Τα χείλη να σφραγίσω
Μα οι πόνοι πού’χω στην καρδιά
Φουντώσανε σαν τη φωτιά
Και πρέπει να τους σβήσω

Και πήρα την απόφαση
Τον όρκο να πατήσω
Τις πίκρες μου τις πίκρες σας
Θα ξανατραγουδήσω
Μαζί σας να δακρύσω

Τις απιστίας ο καημός
Της ξενιτιάς ο στεναγμός
Μας λιώνουν και μας καίνε
Κι όταν με πόνο τραγουδώ
Οι πικραμένοι όπως κι εγώ
Μαζί μου σιγοκλαίνε













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μαυρομάνικο μαχαίρι

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Απόστολος Καλδάρας


Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
είναι η αγάπη σου αμάν γιάλα.
Όταν το πετάς και δε με κόβει,
αμολάς το δάκρυ σου.

Δε σε σπούδασαν ωραία
οι δασκάλοι σου
και φοβάμαι θα τα πάρεις
ύπο μάλης σου.

Ένα μαυρομάνικο μαχαίρι,
στην καρδιά μου χάρισες – αμάν γιάλα.
Όμως πού το πας και τι γυρεύεις,
δε μου ξεκαθάρισες.













Από το δίσκο "Γυρισμός"

Μετάνιωσες

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος

Έφυγες απάνω στο θυμό σου
κι ήταν η φυγή σου θάνατός σου
γιατί ο χρόνος είναι δικαστής
Είχες το θάρρος να μ’ αφήσεις
χωρίς και να με χαιρετίσεις
και τώρα συλλογίσου
μες στην καταστροφή σου
το χέρι μου ζητάς για να πιαστείς

Μετάνιωσες αλλά σ’ έχω ξεχάσει
κι ο πόνος μου κι αυτός έχει περάσει
η πονεμένη μου καρδιά
βρήκε αλλού παρηγοριά
κι αν μετάνιωσες το τρένο το `χεις χάσει

Νόμιζες πως θα σε περιμένω
να με βρεις γυρνώντας νικημένο
και πως θα σου ανοίξω για να μπεις
Μα το φαρμάκι σου που πήρα
μου έδωσε δύναμη και πείρα
και ούτε θα σ’ ανοίξω
και ούτε θα σ’ αγγίξω
και δεν ακούω ό,τι κι αν μου πεις








Από το δίσκο "Υπάρχω"

Κάψε κάψε

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Βασίλης Βασιλειάδης


Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη,
εγώ ξόφλησα για σένα
όλα είναι πια χαμένα,
τώρα τίποτα δε μένει,
κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.

Κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις,
κι όταν θα χαθεί η σκιά μου
ξέχνα και το όνομά μου,
και μη με ξαναζητήσεις,
κάψε κάψε τ’ όνειρό μου
και τις μαύρες μου αναμνήσεις.

Μου `κανες τη νύχτα δάκρυ
και τη μέρα συμφορά,
ακατάλληλη αγάπη,
ακατάλληλη καρδιά.

Κάψε κάψε, τι θα κάψεις
από μια καρδιά καμένη.


Απ΄ τα ψηλά πατώματα

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Χρήστος Νικολόπουλος
Έτος: 1973

Απ’ τα ψηλά πατώματα
και απ’ τα μεγάλα σπίτια
κατρακύλησα στ’ αλήθεια
και έκλαψες από συνήθεια
κι όταν μ’ είδες πεταμένο
με παράτησες σαν ξένο.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.

Για τις αδυναμίες μου
τον εαυτό μου βρίζω
και τον κόσμο που γνωρίζω
αποφεύγω ν’ αντικρίζω
κι ο φτωχότερος του κόσμου
είμαι τώρα και δακρύζω.

Καλά μου τα `λεγαν
όσοι μ’ αγάπαγαν
μα εγώ σε σένα πίστεψα
και τη ζωή μου αχρήστεψα
κι απ’ τα ψηλά πατώματα
βρέθηκα μες στα χώματα.


Τα χείλη σου όσα κι αν πουν

Στίχοι: Σταύρος Κάξος
Μουσική: Μπάμπης Μπακάλης
Έτος: 1963

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Είπες κουβέντες βαριές
κι όμως εγώ δεν κρατάω κακία,
και σε συγχωρώ,
άλλοι σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη
και την πληρώνω εγώ.

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Ξέρω, δε θες να με δεις
κι όμως. εγώ σ’ αγαπώ κι υποφέρω
όταν δε σε δω,
άλλοι σου ψήνουν το ψάρι στα χείλη
και την πληρώνω εγώ.

Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
κι αν με κακολογούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν,
όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.

Όμορφα λόγια, για μένα, το ξέρω,
πάλι θα ξαναπούν.


Η πιο μεγάλη αμαρτία


Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Κώστας Σταματάκης
Έτος: 1969

Πήρα τις θάλασσες για να σε ζήσω
και σαν κυρία να σε κρατήσω
κι ενώ πνιγόμουν στα βάσανά μου,
μ’ άλλους γλεντούσες τον ιδρώτα μου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.

Αν είχα δύναμη και αν μπορούσα,
όλα τα λάθη θα συγχωρούσα,
μα τέτοια πράξη σαν τη δική σου
να τιμωρούσα με τη ζωή σου.

Η πιο μεγάλη αμαρτία, αχ!
είναι στον κόσμο η απιστία.












Από την ταινία Ο Γίγας της Κυψέλης με τον Νίκο Ρίζο


Κλείστε την Πόρτα της Ζωής

Στίχοι: Βασίλης Παπαδόπουλος
Μουσική: Τάκης Σούκας

Κλείστε την πόρτα της ζωής
που φεύγουνε τα νιάτα
και τα ποτήρια της γιορτής
τα αφήνουνε γεμάτα.

Κλείστε την πόρτα της ζωής
για να μη φύγει πια κανείς!

Ένα φίλο έχω χάσει
στα καλά καθούμενα
λες και είχε με τον χάρο
χίλια προηγούμενα.

Κλείστε την πόρτα της ζωής
που φεύγουν οι ωραίοι
κι αυτοί που φύγανε νωρίς
ας είναι οι τελευταίοι.

Κλείστε την πόρτα της ζωής
για να μη φύγει πια κανείς!

Ένα φίλο έχω χάσει
στα καλά καθούμενα
λες και είχε με τον χάρο
χίλια προηγούμενα.

Κλείστε την πόρτα της ζωής
για να μη φύγει πια κανείς!


Αναζήτηση Τραγουδιών και Στίχων


Τραγούδια

Αγάπησα και πόνεσα Έι καπετάνιε Κόκκινο - Μαύρο Πικρός καφές
Αγκινάρα με τα αγκάθια  Είν' όλα μαύρα Κράτα καρδιά Πλήγωσε με όσο θέλεις 
Αγριολούλουδο  Είσαι η ζωή μου Λασπωμένα Όνειρα Ποια είσαι εσύ 
Άδειες φεύγουνε οι νύχτες Έκανα το δάκρυ μου μελάνι Μάγκα μου περαστικά σου Ποιος δρόμος είναι ανοιχτός
Αθήνα Ένα πιάτο άδειο στο τραπέζι Μαζί σου πως να ζήσω Ποιος είδε γλάρο στα βουνά
Αθήνα-Πειραιάς-Θεσσαλονίκη Ένα τραγούδι θλιβερό Μάνα μου Ποιος θα με πληροφορήσει
Ακόμα και στην κόλαση Ένας μάγκας στο Βοτανικό Μαντουμπάλα Που είσαι μάνα να με δεις
Αλίμονο σ' εμένα Ένας σκύλος και μια γυναίκα Μάτωσε-Μάτωσε Πριν το χάραμα
Αλλοτινές μου εποχές Έξω απ' άδικο Μαυρομάνικο μαχαίρι Προσευχή
Αμάν Έξω ντέρτια και καημοί Με γέρασε η ξενιτιά Πυρετός
Αν είναι η Αγάπη Έγκλημα Έπεσα έξω Με έκαψες με κατάστρεψες Σαββατόβραδο
Αν ήξερες ποιός είμαι εγώ Έρχονται χρόνια δύσκολα Μεσάνυχτα που να σε βρω Σαν απόκληρος γυρίζω
Αν ρωτάς να σου πω Έφυγες και πού μ΄ αφήνεις  Μετάνιωσες Σαν την καλαμιά στον κάμπο
Ανάθεμα την τύχη μου Έφυγες μ΄ έναν άλλονε Μην Κλαις Σαν τον πουλημένο σκλάβο
Αναστενάζω βγαίνει φωτιά Έχεις άντρα χρυσοχέρη Μια γυναίκα έφυγε Σε διώξαν απ΄ την Κοκκινιά
Ανεμώνα Έχω μια αγάπη Μια γυναίκα πέρασε Σε τούτο το παλιόσπιτο
Ανήμπορος 'Εψαξα άδικα να βρω  Μια Καινούργια Κοινωνία Σήκω χόρεψε κουκλί μου
Άνθρωπε άδικε γιατί Ζηλεύω τα πουλιά Μια Κυριακή στη Φυλακή Στα βράχια της Πειραϊκής
Αντιλαλούνε τα βουνά Ζιγκουάλα Μια μέρα πριν πεθάνω Στα χέρια σου μεγάλωσαν
Απ' τα ψηλά πατώματα Η αγάπη κι ο παράς Μια παλιά ιστορία Σταλαματιά, σταλαματιά
Απ' τα ψηλά στα χαμηλά Η ζωή μου όλη Μοίρα μου μ΄ έχεις μισήσει Στην Ελλάς του 2000 
Απ' τις παρανομίες μου Η Θεατρίνα Μονάχος Παραστράτησα Στην οδό της τρέλας
Από τα πολλά Φαρμάκια Η καμπάνα σημαίνει Μόνος Στην ψάθα θα πεθάνω
Απόκληρος της κοινωνίας Η καρδιά μου ας όψεται Μπρος στο ρημαγμένο σπίτι Στις φάμπρικες της Γερμανίας
Άπονες εξουσίες Η Καρδιά Της Μάνας Να περπατήσουμε μαζί Στο άδειο Προσκεφάλι
Άπονη Ζωή Η Κοινωνία Νέοι και γέροι ναυτικοί  Στο πικραμένο δειλινό
Άπονη καρδιά Η νοσταλγία Νόμιζα πως ήταν φίλοι Στο σταυροδρόμι του χωρισμού
Απόψε σ΄ έχω στην αγκαλιά μου Η πιο μεγάλη αμαρτία Νυχτερίδες κι αράχνες Στο τραπέζι που τα πίνω
Απόψε φίλα με Η πληγωμένη μου καρδιά Ξεκινήσαμε με όνειρα χρυσά Συγχώρεσε με
Αραπίνες Η πρώτη αγάπη σου είμαι εγώ Ξέρω Νεκρούς Συννεφιασμένη Κυριακή
Άργησα να σε γνωρίσω Η Στεναχώρια μου Ξεσπά η μπόρα Σχίζονται κάμποι και βουνά
Ας ήτανε ο πόνος ένα τσιγάρο δρόμος Η χήρα Ξέχασέ με, ξέχασέ με Τα καλά παιδιά
Άσε με να ζήσω μοναχός Ήθελα να 'μουνα Πασάς Ο Αντώνης Ο Βαρκάρης Τα μαλλιά τα γκρίζα
Άσπρο πουκάμισο φορώ Ηλιοβασίλεμα σωστό Ο Γυάλινος Κόσμος Τα ξενύχτια κι οι όμορφες γυναίκες
Αυτή η νύχτα μένει Θα βρω μουρμούρη μπαγλαμά Ο ζωντανός ο χωρισμός Τα παλάτια της αγάπης
Αφήστε με να κλάψω Θα ξανατραγουδήσω Ο Καλός καλό δεν έχει Τα πονεμένα δειλινά
Αχάριστε Κόσμε Θα Φύγω Μακρυά Σου Ο καψούρης Τα ροζιασμένα χέρια μου
Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω Θέλω να πεθάνω Ο μπάρμπα-Γιάννης Τα χείλη σου όσα κι αν πουν
Βαριά χτυπούν τα σήμαντρα Θέλω να πω τον πόνο μου Ο Τραγουδιστής Τέτοια κούκλα και τσαχπίνα
Βραδιάζει Θεσσαλονίκη μου Ο Χάρος Την έδιωξα κι όμως την αγαπώ
Βράχο βράχο Θλιμμένο δειλινό Ο Ψαράς Την Παρασκευή το βράδυ
Βρε άνθρωπε κατήγορε Ίσως αύριο Οι αισθηματίες Την πόρτα μη μου κλείνεις
Βύθισε μου το μαχαίρι Καθένας με τον πόνο του Οι μισοί καλοί Τι θέλεις από μένανε
Γεια σου Περαία αθάνατε  Και οι άντρες κλαίνε Όλα εδώ πληρώνονται Το άδικο δεν ευλογείται
Γέρασα πριν την ώρα μου Και πού Θεός Όλα μάταια, όλα ψεύτικα Το ανήλικο
Για δυο μάτια απόψε πίνω Καινούργιες Συμφορές Όποια και να `σαι Το δικό σου αμάρτημα
Για μας ποτέ μην ξημερώσει Καλύτερα μια μαχαιριά Όπου άνθρωπος κακία Το δρομολόι της ζωής
Για μένα αστράφτει και βροντά Κανείς δεν ήρθε να με δει Όση γλύκα έχουνε τα χείλη σου Το θολωμένο μου μυαλό
Για μπάνιο πάω Κάποια μάνα αναστενάζει Όταν βλέπετε να κλαίω Το κλάμα της πενιάς 
Γιατί Με Ξύπνησες Πρωί Καρδιά Παραπονιάρα Ουίσκι τζιν και φρούμελ Το μεγάλο ψάρι
Γυρίζω απ’ τη νύχτα Καρδιά πληγωμένη Πάει κι αυτός Το πέλαγο είναι βαθύ
Δέκα παλικάρια Κατάδικος για πάντα Παίξε Χρήστο το Μπουζούκι Το τελευταίο ραντεβού
Δεν θα ξαν' αγαπήσω Καταραμένη να 'σαι Πάνω στου τοίχου το κάρφι Το τρένο Γερμανίας Αθηνών
Δεν θέλω το κακό σου Καταραμένο Σάββατο Παράπονο Το ψωμί τη ξενιτιάς
Δεν σε πιστεύω  Κατάστρεψες τα νιάτα μου Παραστράτησα για σένα Τραγουδώ
Δεν σε ρωτώ ποια ήσουνα Καταστροφές και Συμφορές Πάρε τα χνάρια μου Υπάρχουν και καλά παιδιά
Δεν σου έλειπε τίποτα Κάτω απ’ το πουκάμισό μου Πάρε φωτιά και κάψε με Υπάρχω
Δρόμος δίχως σύνορα Κάψε κάψε Πάψε να ρωτάς Φαράχ
Δυο πόρτες έχει η ζωή Κάψτε, Κάψτε την καρδιά μου Πέθανε το πιο καλό παιδί Φεύγω μανούλα μου γλυκειά
Δυστυχώς Κελί μου κατασκότεινο Πέντε πάνω πέντε κάτω Φεύγω με πίκρα στα ξένα
Εγώ είμαι αϊτός Κι αν γελάω είναι ψέμα Πέτρα θα ρίξω πίσω Φεύγω να ξενιτευτώ
Εγώ θα σε γλιτώσω Κλάψε σήμερα καρδιά μου Πέτρινα χρόνια Φίλε μου καλέ
Εγώ καλός γεννήθηκα Κλείστε την Πόρτα της Ζωής Πέφτουν της βροχής οι στάλες Φύγε κι άσε με
Εγώ με την αξία μου Κοινωνία Ένοχη Ψιλοβρέχει